De Waterschapsverkiezingen staan weer voor de deur. Dat is altijd een spannende tijd. De aandacht op tv is wel wat overdreven (je zou bijna vergeten dat er ook nog verkiezingen voor de Provinciale Staten waren), maar het levert zinderende debatten op. Altijd goed voor een Brede Waterschappelijke Discussie. Wie herinnert zich niet de dijkgraaf van Hoogheemraadschap Polders Voor het Volk, die na zijn overwinning het publiek toeschreeuwde: ' Wie wil er minder water?' Emotionele momenten. Maar ja, het gaat ergens over.
 |
| Brandganzen ontvluchten de polder na de uitslag van de Waterschapsverkiezingen 2008 |
En nergens beseffen ze dat zo goed als in de polder. Daar zit het op het ogenblik vol met ganzen. Te vol, misschien, maar dat laat ik graag aan de politiek over. Veel Brandganzen vooral, die het ijzige klimaat in Groenland en Spitsbergen zijn ontvlucht, om hier de winter door te brengen. Als klein landje moeten wij wel opdraaien voor een groot deel van de opvang. Daar kan het Waterschap niet zo veel aan doen, dat is een Europees probleem. Ze hebben slechts een tijdelijke verblijfsvergunning, in het voorjaar moeten ze allemaal het land weer uit. Een paar illegalen blijven altijd wel hangen, maar de grote meerderheid keert terug naar hun broedgebied in het hoge noorden.
 |
| Op weg naar Groenland |
Daar hebben ze het niet gemakkelijk. Ze broeden op de kale toendra's, waar het voedsel schaars is. En dat is nog het ergste niet. David Attenborough (ik heb het eerder over hem gehad) heeft voor het maken van 'Life Story' besloten dat het filmisch interessanter was, als ze hoog op de rotswanden zouden broeden. Iemand van de crew klimt dan naar boven met een mand vol geroofde kuikens en gooit die, op aanwijzing van David, één voor één over de rotswand naar beneden, zodat er mooie slow-motion opnames gemaakt kunnen worden van de arme donsballetjes, die botsend en stuiterend 80 meter omlaag vallen. Met zijn indringende stem beweert Attenborough vervolgens dat 60% van de kuikens dit avontuur overleeft, maar dat zijn gewoon stand-ins, die uit een ander nest gehaald zijn. Mooie beelden, dat wel. Ik heb hier allemaal geen bewijs voor, hoor, maar ik kijk nergens van op.
Ik ben even afgedwaald, maar als je regelmatig vogels kijkt in de polder, gaan dat soort zaken je aan het hart. Want er is veel mis. De Brandganzen gaan nog wel weg, maar er zijn andere exoten, die zich permanent gevestigd hebben. Canadese ganzen, bijvoorbeeld, grote, stoere vogels, die in Nederland steeds meer terrein winnen. Waarschijnlijk na de oorlog blijven hangen.
 |
| Canadese Ganzen |
Of Nijlganzen met hun hese stemgeluid en lelijke, haast onbetrouwbare koppen. Zelfs Indische ganzen, mooi om te zien en nog klein in aantal, maar toch al enkele malen in opspraak geraakt vanwege agressief gedrag. Natuurlijk allemaal welkom, begrijp me goed, maar ze eten wel het gras weg voor onze eigen Hollandse Grauwe Gans. Daar ligt een taak voor de Waterschappen. Dus ik ga zeker stemmen. En misschien ook nog wel voor de provincie, als ik er aan denk.
 |
| Nijlgans |
 |
| Agressieve Indische gans |
 |
| Natuurlijk uitgezet |
Gepubliceerd met Blogsy
Reacties
Een reactie posten
Als je bij 'Geef je reactie op' gaat typen, kun je vervolgens daarboven bij 'Reageer als' op het pijltje klikken en kiezen voor de optie "naam'' .Leuk om te weten wie er reageert...